کشتی که مشاهده میکنید در فصل گرم بصورت زراعی در مشهد انجام شده و در آبانماه ۹۴ گلخانه بر روی آن احداث گردیده است

عناصر اصلی مورد نیاز گوجه:

ازت ۳۷۰ کیلوگرم در هکتار

فسفر ۵۰ کیلوگرم در هکتار

پتاسیم ۶۸۰ کیلوگرم در هکتار

منیزیم ۲۹۰ کیلوگرم در هکتار

کلسیم ۴۵ کیلوگرم در هکتار

سه عنصر اصلی برای گوجه فرنگی: فسفر ـ پتاسیم ـ ازت

کودهای سرک بعد از رسیدن بوته به ۴۰ سانتیمتری و آغاز گلدهی طبق فرمول زیر قابل استفاده است:

نیترات آمونیوم ۶۸۰ کیلوگرم در هکتار در طول برداشت

اسید فسفریک ۱۶۰ کیلوگرم در هکتار در طول برداشت

نیترات پتاسیم ۵۶۰ کیلوگرم در هکتار در طول برداشت

سولفات منیزیم ۲۶۰ کیلوگرم در هکتار در طول برداشت

در طول دوره رشد مخصواٌ زمانی که گل به میوه فندقه تبدیل شود نیاز به استفاده از کودهای میکرو می‌باشد.

کودهای میکرو بطور همزمان و بصورت محلول‌پاشی روی برگها استفاده می‌شود.

کشت و پرورش گیاه چای کوهی

گیاهی علفی, پایا, به ارتفاع ۵۰تا۸۰ سانتی متر و دارای برگهای متقابل است. در حاشیه راه های روستایی, مزارع متروک, نواحی کم درخت جنگلها, بیشه ها و غیره می روید. از مشخصات آن اینست که اولا ساقه های متعدد و منشعب آن دارای دو خط نسبتاً برجسته در تمام طول خود است ثانیاً در برگهای متقابل و بیضوی و دراز آن نقاط کوچک و شفافی, به تعداد فراوان دیده می شود که در واقع کیسه های ترشحی مملو از اسانس اند. در گلبرگهای آن نقاط ریز یا خطوط تیره ای مشاهده می گردد که عبارت از غده های ترشحی محتوی شیره ای به رنگ قرمز مایل به قهوه ای می باشد. زمان گل دادن آن در اواخر اردیبهشت تا اواخر مهر ماه است مجموعه گلهای آن نیز پس از ظاهر شدن به صورت دیهیم مانند درآمده منظره بسیار زیبا به گل می بخشد.

چای کوهی (نام علمی Hypericum perforatum) گیاهی است از تیره کلازیاسه (Clusiaceae) که معمولاً به صورت خودرو در میان کشتزارهای گندم و ذرت یافت می‌شود و به مقدار زیاد در آمریکا و اروپا پرورش می‌یابد و در ایران در دامنه کوههای البرز، چالوس، مازندران و نقاط غرب ایران و در مسیر قله چین کلاغ به حد زیادی می روید.

نام‌های دیگر آن گل راعی، هزارچشم، علف چای، هوفاریقون است. گلهای این گیاه به رنگ سفید یا زرد است که در بالای ساقه به صورت مجتمع به چشم می‌خورد که این گلها کمی معطر و دارای بوی مخصوصی است. چای کوهی از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است و خواص درمانی بسیاری دارد این گیاه ضد کرم معده و روده است و گرفتگی صدا را باز می‌کند.

گیاهشناسی

گل راعی گیاهی است علفی و چندساله با ارتفاع ۳۰ تا ۹۰ سانتی متر که دارای ساقه ای بدون کرک و تا حدودی خزنده است. برگ های این گیاه قاشقی شکل و بدون دمبرگ می باشند و دارای حفرات فراوان اسانس هستند که نام گونه ی این گیاه (perforatum) از همین ویژگی آن حاصل شده است. گل های زرد رنگ این گیاه در یک گل آذین دیهیم قرار گرفته اند. در مورد این گیاه در بین اروپائیان داستان های زیادی موجود می باشد که گل راعی را دافع ارواح خبیثه می دانند و نام جنس این گیاه (Hypericum) برگرفته از همین موضوع است. رقم توپاز آن دارای اهمیت فراوان دارویی است.

دارای برگهای متقابل می باشد.ریشه های گیاه کوتاه وبه طول ۴۵-۳۰ سانتی متروعرض۴/۰-۳/۰ سانتی متر می باشد. ساقه های متعدد و منشعب آن دارای دو خط نسبتا” برجسته در تمامی طول آن می باشد و شاخه های متقابل و جفتی آن از یک ریزوم کوتاه در سطح خاک منشاء می گیرند. برگها متقابل، بیضوی و نسبتا” نیزه ای شکل بوده، دمبرگها کوتاه و بر روی آنها نقاط کوچک و شفافی به تعداد فراوان دیده می شود که در واقع کیسه های ترشی مملو از اسانس هستند. در گلبرگهای آن نقاط ریز با خطوط تیره ای مشاهده می شود که غده های ترشحی می باشند، محتوای غده ها شیره ای به رنگ قرمز مایل به قهوه ای می باشد.گلهای آن زرد رنگ بوده و از پنج کاسبرگ سبز و ۵ گلبرگ زرد طلایی به صورت آزاد (نیزه ای شکل) تشکیل شده است. گل آذین معمولا” به صورت گر زن یکسویه و یا دیهیم می باشد. مایعی که از گلها خارج می گردد قرمز بوده وبر روی پوست اثر آبی- بنفش بر جای می گذارد. میوه به صورت کپسول ۳ خانه می باشد که بذور تیره رنگ در آن قرار دارد.

فنولوژی:

گل راعی یا علف چای گیاهی است پایا،چند ساله،با ساقه ای نسبتا پر پشت با برگ های کوچک و بیضی شکل،برگ های آن بدون کرک با غده ای ترشحی که در زیر نور به صورت آبکش مانند دیده می شوند.به این دلیل به این گیاه هزار چشم می گویند.در واقع با لکه های قرمز شفافی که روی برگ هایش قرار دارد شناسایی می شود.

گل آذین علف چای به شکل خوشه بوده و دارای گلهای منفرد،زرد بسیار خوش رنگ با نقاط سیاه کوچک می باشد که بر روی آنها پرچم های متعددوجود داردکه از نیمه ی دوم اردیبهشت تا اواخر شهریور ماه شکفته می شوند.ریشه ی علف چای بسیار منشعب،میوه ی آن به صورت کپسول هایی به رنگ خاکی وبذر های بسیار ریز و سیاه رنگ دارد.

نیازهای اکولوژیکی

گل راعی گیاهی است آفتاب دوست و تا حدودی رطوبت پسند که در خاک هایی با بافت سبک تا متوسط با pH خنثی بخوبی رشد می نماید این گیاه خاکهایی با تابش مناسب نور خورشید، غنی از موادغذایی، رطوبت مناسب و زهکش خوب را با pH: 6-7 را می پسندد. نسبت به خاکهای اسیدی و قلیایی نیز تا حدودی مقاوم می باشد. جذب کننده عنصر کادمیم است وباید در خاکهایی که حاوی بیش از ۲۵/۰ mgcd/kgsoil هستند، پرورش یابد

استاندارد های بذری

نوع میوه ی بذری از نوع فندقه و به شکل بیضی که درذدو طرف نوک آن مشخص می باشد.رنگ بذر قهوه ایسیر است.برای سبز شدن بذور در زمین ابتدا باید بذرها در خزانه کشت کرد.وزن هزار دانه به طور…گرم و از ۱/تا…گرم متفاوت می باشد.در شرایط آزمایشگاه استفاده از بستر …و دمای ۲۰تا۳۰درجه ی سانتی گراد به مدت ۱۴روز برای سبز شدن توصیه شده است

پراکنش

گل راعی بومی اروپا، شمال آفریقا و غرب آسیا است این گیاه در نواحی مختلف شمالی و غربی کشور بصورت خودرو می روید و  به دلیل اینکه در  مزارع چای شمال کشور به صورت یک علف هرز  به وفور یافت می شود به علف چای هم مشهور است.

ارزش غذایی:

سرشاخه های علف چای محتوی تانن،فلاونوئید،هایپیسین و گلو کوزیدهاییاز قبیل روتین،هیپرینو ویتامین پ می باشد.روغن گیاه را باخیساندن سر شاخه های گلداردر روغن زیتون یا آفتابگردان به دست می آورند.در بذرها مقدار زیادی از نوعی تننشبیه تانن چای،روتن،ویتامین ث و چندین ماده ی دیگر

مشخصات گیاهشناسی خیار:

خیار گیاهی است از گیاهان گلدار، از رده دولپه ای ها، از گیاهان یکساله جالیزی، از خانواده کدوئیان(Cucurbithacae) و از جنس Cucurbita با نام علمی(Cucumis sativus). ریشه ان نسبتاً سطحی است و برای کاشت آن باید خاک سطح الارض کاملاً آماده و غنی از مواد غذایی باشد. ریشه آن یکساله و گاهی هم دائمی است. ساقه آن علفی و به رنگ سبز روشن، آبدار و دارای پوست نازک و کرکهای ریزی است که از ساقه منشعب می شوند. طول بوته خیار با توجه به هرسی که انجام می شود مکن است به بیش از ۶ ^m برسد که نگهداری بوته ها در گلخانه بوسیله پیچاندن آن به دور نخهای ضخیم و همچنین پیچیده شدن پیچکها به دور نخها که نگهداری بوته ها را محکم می نماید امکانپذیر است. در واریته های معمولی برگها نسبتاً کوچک در واریته های بکرزا یا پارتنوکارپیک برگها بزرگتر، پنجه ای شکل و به رنگ سبز روشن بوده و بریدگی های کم عمق، برگ را به پنج قسمت یا Lobe که غالباً به شکل مثلث هستند، تقسیم می کند. دمبرگ آن بلند، آبدار، قطور، و رگبرگها مشخص و روشنتر از خود برگ هستند. میوه خیار از لحاظ گیاهشناسی شفت بشمار میرود یعنی میوه ای است گوشتی که برون بر آن نازک، میانبر آن گوشتی و خوراکی و درون بر آن غشائی و سخت است. رشد رویشی ریشه این گیاه در مقایسه با اندامهای هوایی آن بسیار ضعیفتر میباشد ولی در محل یقه و حتی قسمتهایی از ساقه که با خاک تماس حاصل مینمایند ریشه های نابجا تولید می کند، همچنین ریشه ها بیشتر در قسمتهای قابل تهویه سطح خاک رشد کرده و انتشار می یابند که در این رابطه ضرورت تهیه یک بستر تقریباً سبک از نظر بافت خاک و قابل تهویه معلوم می گردد.

محل پیدایش میوه روی ساقه دو حالت دارد:

خیارهایی که روی ساقه اصلی و در زاویه برگها تولید می شوند.

خیارهایی که روی ساقه فرعی تولید می شوند که دراینصورت ساقه های جانبی به هرس منظم احتیاج دارند.

مشخصات بذر خیار گلخانه ای

برای پرورش خیار در گلخانه صرفاً باید از بذور پارتنوکارپیک استفاده کرد و از کاشت بذور معمولی در گلخانه اجتناب کرد. لازم به ذکر می باشد که پارتنوکارپیکی عبارت است از تشکیل و رشد میوه بدون تلقیح تخمکها. این پدیده به نحوی گسترده در سبزیجات خانواده کدوئیان بخصوص خیار بروز میکند. در واریته های معمولی گلهای نر و ماده جدا از هم بوده و گلهای نر زودتر از گلهای ماده ظاهر می گردند. ولی در عوض واریته های پارتنوکارپیک گل نر وجود نداشته و گلهای ماده بدون عمل گرده افشانی و لقاح تولید میوه میکند.

در این نوع خیار نیازی به گرده افشانی نیست و میوه بصورت پارتنوکارپیک تشکیل می شود، لذا چنانچه حشراتی از بیرون گلخانه گرده گل بوته دیگر خیارهای هوایی را به روی گل ماده بوته خیار داخل گلخانه بنشانند خیار تولیدی از کیفیت ظاهری پائین تر برخوردار خواهد بود.

در بعضی از واریته های خیار داربستی طول میوه ممکن تا ۵۰ ^cm برسد که با توجه به ذائقه و بازارپسندی مصرف کنندگان ایرانی هم اکنون واریته هایی کشت می گردد که طول میوه آنها حداکثر به ۳۰ ^cm برسد.

میوه این نوع خیار دارای پوستی خوراکی، بدون تخم و بدون ایجاد نفخ میباشد. بذر خیار گلخانه ای معمولاً با روشهای علمی و بسیار پرهزینه ژنتیکی تولید می شود و به همین دلیل قیمت آن بسیار گران بوده و بصورت عددی بفروش می رسد. این بذرها در هوای آزاد بخوبی نمی تواند بخوبی گلخانه میوه تولید کند زیرا در اثر تلقیح با گرده سایر ارقام، تولیدی یکنواخت نداشته و میوه آن از شکل اصلی خود خارج شده و بدفرم و بدشکل می شود.

خیار پارتنوکارپیک دارای ارقام متعددی است که بسیاری از آنها فاقد شکل و رنگ و اندازه مورد پسند بازار ایران است. بنابراین از بین واریته های  متعددی که به بازار عرضه می شوند باید انواعی را که برای کاشت در ایران مناسبند انتخاب نمود. واریته هایی از قبیل دومینوس جی.آر.اس، دومینوس جی.آر.اچ، هیلارس ، سینا، بیلانکو، خیار دولاب و خیار اصفهان در ایران نتایج چشمگیر و مرغوبیت بی سابقه ای نشان داده اند. چند واریته از خیارهای بلند اروپایی مانند سندرا نیز در ایران آزمایش شده که طول آنها به ۳۵-۴۰ ^cm میرسد. اگرچه بذر پارتنوکارپیک بسیار گران بوده و هزینه کاشت و نگهداری نسبتاً بالایی دارد ولی با توجه به عملکرد بالا و قیمت گران خیار گلخانه ای، نه تنها این هزینه ها جبران می شوند بلکه سود سرشاری هم نصیب تولید کنندگان می گردد.

برای انتخاب بذر خیار درختی بهتر است از بذرهایی استفاده گردد که بیش از ۶ ماه از تولید آنها گذشته باشد زیرا بذر خیار دوره خواب کوتاهی دارد که در آن ایام ممکن است جوانه نزند، ضمن اینکه گذشت بیش از دو سال نیز از نظر قوه نامیه مناسب نمی باشد.

تلخی موجود در میوه های خیار در اثر ماده ای بنام کوکوربیتاسین که در ته آنها وجود دارد و در ریشه ساخته می شود اما در خیارهای هیبرید گلخانه ای دیده نشده و یا خیلی به ندرت اتفاق افتاده است.

دانیتو بذری تک گل و رویال بذری چند گل است که قابل کاشت در اکثر فصول سال است.

نسیم فقط برای کاشت در تابستان و مناطق گرم کشور مثل یزد قابل استفاده است این بذر بذری پر گل و کم برگ است.