آفات وبیماریهای مهم خیار

آفات و بیماریها: آفات و بیماریهای مهم خیار عبارتند از :

ـ سفیدک دروغی                                                          Pseudoperonospora cubensis

لکه زاویه ای                                            Pseudomonas syringae pv. Lachrymans

بوته میری                              Phytophthora  drechsleri Pythium aphanidermatum

سفیدک  سطحی                                                           Phytophthora capsic

 

آفات مهم

ـ تریپس

ـ کنه تار عنکبوتی

ـ شته

نحوه کاشت کلم بروکلی

نحوه کاشت ،  نگهداری و برداشت محصول کلم بروکلی  و چگونگی مصرف آن :

زمان کاشت :
نهال کاری ( نشا) در اوایل بهار و زمانی که نهالها جوان و قوی هستند انجام دهید . بوته هایی که بیشتر از حد معمول در جای کاشت بذر نگهداشته می شوند بعد از انتقال به زمین اصلی بلافاصله سر تولید می کنند . برای کشت پائیزه , بذرها را در اواسط تابستان بکارید . در اواخر تابستان زمانی که بذرها رشد کرده و تبدیل به نهال شده اند , آنها را به زمین اصلی انتقال دهید .

فاصله و عمق کاشت :
عمق مناسب برای کاشت بذرها ۳ تا ۵/۳ سانتیمتر و برای کاشت نهال ها کمی عمیق تر از محل استقرار اولیه خود در زمین . فاصله کشت بذرها و نهالها در یک ردیف ۴۵ تا ۶۰ سانتیمتر و فاصله ردیف ها از یکدیگر ۹۰ سانتیمتر توصیه شده است .
بوته های براکلی بصورت مستقیم روئیده و طول آنها حدوداَ به یک متر می رسد . فاصله هوایی هر بوته از چهار طرف با یکدیگر ۳۰ سانتیمتر مقرر گردیده .

داشت :
از کود استارتر برای نهالها شروع کنید و زمانی که بوته ها به نیمه رشد رسیده اند کود سرک حاوی ازت به آنها بدهید . گیاه به رطوبت کافی احتیاج دارد , مخصوصاَ زمانی که سرها نمایان می شوند . با توجه به نتایج آزمایش خاک , کود مورد نیاز را به گیاه بدهید . توصیه می شود کود
N-P-K را به نسبت ۵۰-۵۰-۳۵ در هر نیم هکتار بصورت پاشیدن یا ۳۵-۳۵-۱۷ در هر نیم هکتار بصورت بسته در کنار هر بوته به زمین اضافه کنید . چنانچه ساقه ها قهوه ای رنگ و توخالی شدند , نشان از کمبود برون است . PH مناسب برای براکلی ۸/۵ تا ۶/۶ می باشد .

برداشت :
قسمت خوردنی بروکلی عبارتند از : غنچه های نشگفته و بهم چسبیده و سبز رنگی است که بصورت گره های بهم فشرده شده ای بر روی ساقه قرار دارند و همچنین ساقه حاوی این غنچه ها .
در ابتدا یک سر بزرگ در وسط بوته نمایان می شود . وقتی این سر برداشته شد سرهای جانبی شروع به نمایان شدن می کنند . اندازه این سر ۱۳ تا ۱۵ سانتیمتر است . قبل از اینکه غنچه های دکمه مانند بر روی سر شروع به باز شدن و تبدیل به گل شدن بکنند آنرا قطع کنید . این همان قسمت خوراکی براکلی است . سرهای جانبی از زاویه بین شاخه و ساقه بیرون می آید . قطر یک سر رسیده حدود ۱۵ سانتیمتر است . چنانچه قصد دارید مدتی این سرها را نگهدارید , باید آنها را در دمای صفر درجه با رطوبت زیاد قرار دهید .
مشکلات عمومی براکلی :
شته ها :مواظب تشکیل تجمع شته ها بر روی قسمت درونی برگها باشید . شته ها برنگهای سبز , سیاه, قهوه ای , قرمز , صورتی و رنگهای دیگر ظاهر می شوند . این شته ها به شکل گلابی و خیلی آهسته حرکت می کنند . طول آنها ۳ تا ۴ میلی متر است و دارای یک شاخک باریک و دو کیسه در انتهای شکمشان می باشند . بعضی از آنها دارای بالهای نازک و شفاف هستند . تجمع این شته ها بر روی ساقه و یا در قسمت زیر برگها و قسمت های نرم و تازه روئیده گیاه می باشد . این شته ها مکنده می باشند و بوسیله مکیدن شیره گیاه آنرا به کلی از بین می برند .بهترین راه برای از بین بردن شته ها , شستن گیاه با فشار آب است . گاهی اوقات سمپاشی ضرورت است .

کرم های کلم :
سه گونه کرم کلم وجود دارد : کرم های ریسنده , حلقه ای و پشت الماسی . این کرم ها به برگها و سرهای براکلی و گیاهان خانواده کلم ها صدمه می زنند . کرم ریسنده سبز مخملی است . حشره این کرمها سفید و در طول روز در بالای گیاه درپروازند . کرم های حلقه ای برنگ سبز روشن و ظریف می باشند . حشره این کرم ها قهوه ای و در طول شب فعال می باشند . پشت الماسیها سبز کم رنگ و در سر و ته دارای نقطه هائی می باشند . حشره این کرم ها برنگ سبز است و زمانی که بالهایشان بسته است به شکل الماس در می آیند . لارو این کرم ها بوسیله خوردن کنام برگها و سرها به گیاه صدمه می زنند . کرم های کلم بسیار کوچک اند و چنانچه کنترل نشوند گیاه را بکلی از بین می برند . در اولین شبنم پائیزی این کرم ها بمرور از بین می روند . سمپاشی یکی از راههای کنترل این آفات می باشد .

نکات مهم :
اندازه سر و رنگ بروکلی بستگی به نوع واریته و محیط کاشت و زمان کاشت دارد . چنانچه بروکلی را در زمان مناسب کشت نکنند سرها زودتر از موعد مقرر به گل می نشیند . گلهای بروکلی زرد رنگ می باشند . سرهای کوچک نتیجه بموقع نشا نکردن نهالها می باشد . زمانی که سرها بزرگ , محکم و غنچه ها کاملاَ بسته و سفت است , برداشت انجام می گیرد .
برای نگهداری بروکلی , آنها را نشسته در پلاستیکهای مخصوص قرار داده و در قسمت نگهداری سبزیها در یخچال جا دهید . بیشتر از ۵ روز در یخچال نگهداری نشود , چون مزه و خواص خود را از دست می دهد . خواص و موادمغذی بروکلی از تمام گیاهان دیگر خانواده کلم ها بیشتر است
بروکلی حاوی ویتامین
c و بتاکاروتن که هر دو از آنتی اکسیدانها هستند می باشد . آنتی اکسیدان ها از شیوع بعضی بیماریها از جمله سرطانها و امراض قلبی جلوگیری می کنند .
یک ظرف کوچک بروکلی حاوی ۲۳ کالری- ۴/۲ گرم فیبر- ۳/۲ گرم پروتئین –۳/۴ میلیگرم کربوهیدراتها – ۴۹ میلیگرم ویتامین
c – ۳/۵۳ نانوگرم فولیک اسید – ۸۹ میلی گرم کلسیم و ۹/۰ میلیگرم آهن می باشد . 

کلم بروکلی

کلم بروکلی

کلم بروکلی همانند کلم گل گیاهی است یکساله که غنچه گل ودم گل ها به مصرف می رسد .فرق کلم گل باکلم بروکلی دراین است که درکلم گل مجموعه گل ها به صورت فشرده ومحکم به هم چسبیده اند .ولی کلم بروکلی گل ها از فشردگی کمتری برخوردار می شوند در کلم گل دم گل ها کوتاه ولی درکلم بروکلی دم گل ها بلند یاطویل می باشد .درکلم گل رنگ curd  سفید ولی درکلم بروکلی به رنگ سبز ویارنگ های  آنتوسیانین وجوددارد (کلم گل نسبت به بروکلی به گرما حساس است .) «سبزیهای فصل سرد نسبت به خشکی حساس ترند چون ریشه های سطحی دارند به آبیاری زیاد نیاز دارند»  کلم بروکلی نسبت به کلم گل  دمای بالارا بهتر عمل می کند به طور کلی در کلم گل وکلم بروکلی وکلم تکمه ای فاصله کاشت دراندازه وزمان بلوغ تاثیر دارد. چنانچه متراکم کاشت بالا باشد اندازه بخش خوراکی کوچکتر می شود. درکلم بروکلی بعدازاینکه دسته گل انتهائی برداشت شد از محور برگهای پائینی دسته گل های جدیدی تولید می شود به عبارت دیگر درکلم بروکلی چندین curd تولید می گردد ولی در کلم گل فقط curd  در قسمت انتهای ساقه تشکیل می گردد.

شرایط اقلیمی

شرایط اقلیمی کلم بروکلی شبیه کلم گل می باشد کلم بروکلی برای تکامل گل به دمای بالاتری نیاز دارد زمان برداشت موقعی است که غنچه ها باز شده اند وهنوز محکم وسفت هستند ولی نه به محکمی وسفتی کلم گل . هنگام برداشت curd راهمراه بامقداری از دم گل که طول آن به cm 15 می رسد برداشت می کنند برخلاف کلم گل که وقتی curd  برداشته می شود عمر گیاه به پایان می رسد در کلم بروکلی بعداز برداشت curd  مجموعه ای از گل های کوچکی در محور برگها  ظاهر می شود که بعداز ۱۰ماه وکمی بیشتر قابل برداشت می باشد اندازه curd های ثانویه کوچکتر از curd اولیه که درانتهای سلقه تشکیل می شود می باشد. طول دوره رشد کلم بروکلی بیشتر از کلم گل معمولی است.

بروکلی از سبزیهایی است که بهترین فصل آن پاییز و زمستان است و منبع خوب ویتامین c و فیبر است. ساقه بروکلی باید سفت بوده و سر آن بنفش یا سبز تیره باشد. غنچه های آن باید به صورت بسته باشد و گلهای آن زرد نشده باشد. بروکلی را می توانید ۳ روز یا بیشتر در یخچال نگهداری کنید. قبل استفاده از بروکلی را خوب با آب بشویید و برگها و ساقه های سفت آن را جدا کنید و ساقه های نازک و گلهای کوچک آن را خرد کرده و استفاده کنید.

 بروکلی از خانواده کلم هاست و سرشار است از ویتامین های A و D .بروکلی در فصلهای خنک بهترین و بیشترین محصول میدهد . چنانچه برای کاشت از بهترین واریته ها , استفاده گردد و مراحل کاشت و داشت و برداشت طبق دستور العمل و بدقت انجام شود , تولید محصول تداوم می یابد . قسمت خوراکی بروکلی “سر” نامیده می شود . سر اصلی در مرکز و بالای گیاه روئیده می شود . وقتی سر اصلی برداشته و قطع شود , سرهای جانبی شروع به رشد کرده , ظاهر می شوند . در بیشتر مناطق آمریکا در فصلهای بهار و پائیز دو بار محصول بدست می آید .
برای بهترین شروع , نهال کاری در فصل بهار توصیه شده است , زیرا این عمل باعث مقاوم شدن و جایگیر شدن گیاه در زمین می شود . نهال کاری مقاومت گیاه را در برابر گرمای اولیه تابستان زیاد می کند . فصل زمستان مناسبترین زمان برای کاشت مستقیم بذر در زمین می باشد .

* واریته های بروکلی :
۱-
Crusier ( کروزر) : از کاشت تا برداشت ۵۸ روز زمان لازم دارد . کروزر , یکدست , پر محصول و مقاوم در برابر خشکی می باشد .
۲-
Green Comet ( گرین کامت) : از کاشت تا برداشت ۵۵ روز , زودرس و مقاوم در برابر گرما .
۳-
Green Goliath( گرین گالی آت) : کاشت تا برداشت ۶۰ روز , زمان کاشت بهار , تابستان و پائیز و مقاوم در برابر حالتهای سخت .

در میان سبزی های موجود در جهان کلم بروکلی یکی از غنی ترین منابع آهن به شمار می آید و نه تنها به دلیل داشتن خاصیت ضد سرطان بلکه به دلیل داشتن مقادیر قابل توجهی از انواع ویتامین ها(ویتامین CوE)ومواد معدنی توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.

کودهای مورد نیاز گوجه فرنگی

عناصر اصلی مورد نیاز گوجه:

ازت ۳۷۰ کیلوگرم در هکتار

فسفر ۵۰ کیلوگرم در هکتار

پتاسیم ۶۸۰ کیلوگرم در هکتار

منیزیم ۲۹۰ کیلوگرم در هکتار

کلسیم ۴۵ کیلوگرم در هکتار

سه عنصر اصلی برای گوجه فرنگی: فسفر ـ پتاسیم ـ ازت

کودهای سرک بعد از رسیدن بوته به ۴۰ سانتیمتری و آغاز گلدهی طبق فرمول زیر قابل استفاده است:

نیترات آمونیوم ۶۸۰ کیلوگرم در هکتار در طول برداشت

اسید فسفریک ۱۶۰ کیلوگرم در هکتار در طول برداشت

نیترات پتاسیم ۵۶۰ کیلوگرم در هکتار در طول برداشت

سولفات منیزیم ۲۶۰ کیلوگرم در هکتار در طول برداشت

در طول دوره رشد مخصواٌ زمانی که گل به میوه فندقه تبدیل شود نیاز به استفاده از کودهای میکرو می‌باشد.

کودهای میکرو بطور همزمان و بصورت محلول‌پاشی روی برگها استفاده می‌شود.

خیار

 

مشخصات گیاهشناسی خیار:

خیار گیاهی است از گیاهان گلدار، از رده دولپه ای ها، از گیاهان یکساله جالیزی، از خانواده کدوئیان(Cucurbithacae) و از جنس Cucurbita با نام علمی(Cucumis sativus). ریشه ان نسبتاً سطحی است و برای کاشت آن باید خاک سطح الارض کاملاً آماده و غنی از مواد غذایی باشد. ریشه آن یکساله و گاهی هم دائمی است. ساقه آن علفی و به رنگ سبز روشن، آبدار و دارای پوست نازک و کرکهای ریزی است که از ساقه منشعب می شوند. طول بوته خیار با توجه به هرسی که انجام می شود مکن است به بیش از ۶ m برسد که نگهداری بوته ها در گلخانه بوسیله پیچاندن آن به دور نخهای ضخیم و همچنین پیچیده شدن پیچکها به دور نخها که نگهداری بوته ها را محکم می نماید امکانپذیر است. در واریته های معمولی برگها نسبتاً کوچک در واریته های بکرزا یا پارتنوکارپیک برگها بزرگتر، پنجه ای شکل و به رنگ سبز روشن بوده و بریدگی های کم عمق، برگ را به پنج قسمت یا Lobe که غالباً به شکل مثلث هستند، تقسیم می کند. دمبرگ آن بلند، آبدار، قطور، و رگبرگها مشخص و روشنتر از خود برگ هستند. میوه خیار از لحاظ گیاهشناسی شفت بشمار میرود یعنی میوه ای است گوشتی که برون بر آن نازک، میانبر آن گوشتی و خوراکی و درون بر آن غشائی و سخت است. رشد رویشی ریشه این گیاه در مقایسه با اندامهای هوایی آن بسیار ضعیفتر میباشد ولی در محل یقه و حتی قسمتهایی از ساقه که با خاک تماس حاصل مینمایند ریشه های نابجا تولید می کند، همچنین ریشه ها بیشتر در قسمتهای قابل تهویه سطح خاک رشد کرده و انتشار می یابند که در این رابطه ضرورت تهیه یک بستر تقریباً سبک از نظر بافت خاک و قابل تهویه معلوم می گردد.

محل پیدایش میوه روی ساقه دو حالت دارد:

خیارهایی که روی ساقه اصلی و در زاویه برگها تولید می شوند.

خیارهایی که روی ساقه فرعی تولید می شوند که دراینصورت ساقه های جانبی به هرس منظم احتیاج دارند.

مشخصات بذر خیار گلخانه ای

برای پرورش خیار در گلخانه صرفاً باید از بذور پارتنوکارپیک استفاده کرد و از کاشت بذور معمولی در گلخانه اجتناب کرد. لازم به ذکر می باشد که پارتنوکارپیکی عبارت است از تشکیل و رشد میوه بدون تلقیح تخمکها. این پدیده به نحوی گسترده در سبزیجات خانواده کدوئیان بخصوص خیار بروز میکند. در واریته های معمولی گلهای نر و ماده جدا از هم بوده و گلهای نر زودتر از گلهای ماده ظاهر می گردند. ولی در عوض واریته های پارتنوکارپیک گل نر وجود نداشته و گلهای ماده بدون عمل گرده افشانی و لقاح تولید میوه میکند.

در این نوع خیار نیازی به گرده افشانی نیست و میوه بصورت پارتنوکارپیک تشکیل می شود، لذا چنانچه حشراتی از بیرون گلخانه گرده گل بوته دیگر خیارهای هوایی را به روی گل ماده بوته خیار داخل گلخانه بنشانند خیار تولیدی از کیفیت ظاهری پائین تر برخوردار خواهد بود.

در بعضی از واریته های خیار داربستی طول میوه ممکن تا ۵۰ cm برسد که با توجه به ذائقه و بازارپسندی مصرف کنندگان ایرانی هم اکنون واریته هایی کشت می گردد که طول میوه آنها حداکثر به ۳۰ cm برسد.

میوه این نوع خیار دارای پوستی خوراکی، بدون تخم و بدون ایجاد نفخ میباشد. بذر خیار گلخانه ای معمولاً با روشهای علمی و بسیار پرهزینه ژنتیکی تولید می شود و به همین دلیل قیمت آن بسیار گران بوده و بصورت عددی بفروش می رسد. این بذرها در هوای آزاد بخوبی نمی تواند بخوبی گلخانه میوه تولید کند زیرا در اثر تلقیح با گرده سایر ارقام، تولیدی یکنواخت نداشته و میوه آن از شکل اصلی خود خارج شده و بدفرم و بدشکل می شود.

خیار پارتنوکارپیک دارای ارقام متعددی است که بسیاری از آنها فاقد شکل و رنگ و اندازه مورد پسند بازار ایران است. بنابراین از بین واریته های  متعددی که به بازار عرضه می شوند باید انواعی را که برای کاشت در ایران مناسبند انتخاب نمود. واریته هایی از قبیل دومینوس جی.آر.اس، دومینوس جی.آر.اچ، هیلارس ، سینا، بیلانکو، خیار دولاب و خیار اصفهان در ایران نتایج چشمگیر و مرغوبیت بی سابقه ای نشان داده اند. چند واریته از خیارهای بلند اروپایی مانند سندرا نیز در ایران آزمایش شده که طول آنها به ۳۵-۴۰ cm میرسد. اگرچه بذر پارتنوکارپیک بسیار گران بوده و هزینه کاشت و نگهداری نسبتاً بالایی دارد ولی با توجه به عملکرد بالا و قیمت گران خیار گلخانه ای، نه تنها این هزینه ها جبران می شوند بلکه سود سرشاری هم نصیب تولید کنندگان می گردد.

برای انتخاب بذر خیار درختی بهتر است از بذرهایی استفاده گردد که بیش از ۶ ماه از تولید آنها گذشته باشد زیرا بذر خیار دوره خواب کوتاهی دارد که در آن ایام ممکن است جوانه نزند، ضمن اینکه گذشت بیش از دو سال نیز از نظر قوه نامیه مناسب نمی باشد.

تلخی موجود در میوه های خیار در اثر ماده ای بنام کوکوربیتاسین که در ته آنها وجود دارد و در ریشه ساخته می شود اما در خیارهای هیبرید گلخانه ای دیده نشده و یا خیلی به ندرت اتفاق افتاده است.

دانیتو بذری تک گل و رویال بذری چند گل است که قابل کاشت در اکثر فصول سال است.

نسیم فقط برای کاشت در تابستان و مناطق گرم کشور مثل یزد قابل استفاده است این بذر بذری پر گل و کم برگ است.

آئروپونیک (هواکشت)

معرفی سیستم آئروپونیک

سیستم آئروپونیک (هواکشت) پیشرفته‌ترین روش در زمینه کشت‌های گلخانه‌ای و بیوتکنولوژی است.آئروپونیک Aeroponic، در واقع فرآیندی از رشد گیاه در محیطی از مه، بدون استفاده از خاک یا هر بستر دیگری است. این روش یک تکنولوژی جدید برای تولید بیشتر فرآورده‌های گیاهی و افزایش سرعت رشد گیاه محسوب می‌شود.

با این روش، گیاه بدون نیاز به بستر به رشد فوق‌العاده‌ای دست پیدا می‌کند و ساده‌ترین و مطمئن‌ترین راه برای افزایش بازدهی در تولید محصولات گلخانه‌ای است. در این سیستم، ریشه‌ها در هوا معلق است و محلول غذایی به صورت کوچک‌ترین ذرات قابل جذب توسط ریشه در اختیار گیاه قرار می‌گیرد. از طرف دیگر، گازها و مواد غذایی مورد نیاز گیاه ـ که اغلب فاکتورهای محدودکننده رشد در سیستم‌های خاکی و هیدروپونیک (آب کشت) است- به طور کامل در اختیار گیاه قرار می‌گیرد. در آئروپونیک، مواد مغذی و آب به صورت ذرات ریز پودرمانندی به ریشه گیاه منتقل می‌شود و از آنجا که مقادیر بیشتری اکسیژن و مواد مغذی در اختیار گیاه قرار می‌گیرد، منجر به رشد سریع آن می‌شود. یک خاک فشرده، تنها ۳۰ درصد به ریشه‌ها اکسیژن می‌رساند در حالی که در سیستم هیدروپونیک ۵۰ درصد و در سیستم آئروپونیک، امکان اکسیژن‌رسانی تا ۹۹ درصد نیاز واقعی گیاه وجود دارد.

براساس شواهد موجود، رشد گیاه در سیستم هیدروپونیک، دو برابر بیش از کشت خاکی و در سیستم آئروپونیک، تا چندین برابر سریع‌تر از بقیه سیستم‌های رشد است.

کاهش چشمگیر میزان آب موردنیاز گیاه در این روش یکی از مهم‌ترین مزایای سیستم محسوب می‌شود. در واقع گردش محلول مغذی و آب در سیستم و نیز در اختیارگذاشتن آن تنها در موقع نیاز گیاه و نه مازاد بر آن و نیز ریزبودن ذرات جهت افزایش سطح جذب توسط ریشه، عمده دلایل کاهش مصرف آب و محلول غذایی محسوب می‌شود.

مزایای سیستم آئروپونیک شامل:

۱٫ صرفه جویی در آب، محلول غذایی و انرژی در حد چشمگیر به میزان ۸۰%

۲٫رشد زیاد ریشه به دلیل دسترسی ریشه ها به اکسیژن زیاد و افزایش سطح جذب مواد مغذی

۳٫نگهداری آسان سیستم

۴٫ شتاب بخشیدن به سیکل های کاشت به دلیل افزایش سرعت رشد و بلوغ

۵٫ارزانتر بودن این سیستم نسبت به هیدروپونیک هوشمند به میزان ۱۰ تا ۱۵ درصد

۶٫ کنترل حرارت محیط گلخانه از طریق کنترل دمای محیط ریشه

.ایجاد در آمد و صرفه جویی در خروج ارز از کشور از طریق تولید پایه های مادری وارداتی گیاهان زینتی نظیر گل رز

۸٫ فراهم کردن یک محیط ضد پاتوژن و علف هرز جهت رشد بهینه گیاه و در نتیجه کاهش مصرف آفت کش و علف کش

۹٫افزایش بو، طعم و طراوت محصولات

۱۰٫امکان دسترسی گیاه به دی اکسید کربن به میزان ۱۰۰% جهت فرآیند فتوسنتز

۱۱٫مواد ریشه ای بدون خاک و ارگانیسم های خاکزی یا آلودگی با گونه های خارجی

۱۲٫ارزش بالا از لحاظ آموزشی و جمع آوری اطلاعات واقعی از گیاهان در رشد آنها و نیز امکان کار شیمیایی یا بافت شناسی روی گیاهان

کاربردهای آئروپونیک شامل:

**استفاده از این سیستم برای تکثیر قلمه هائی است که به سختی ریشه دار می شوند. نظیر: گردو، زیتون ، پسته ،سیب، مرکبات،برخی از گیاهان مهم و استراتژیک داروئی نظیر سرخدار و… . بطوریکه علاوه بر کاهش یک سومی طول مدت رویش، باعث افزایش درصد موفقیت قلمه در ریشه زائی می گردد.این مزیت برای وزارت کشاورزی که احتیاج دائم به پرورش قلمه دارد، اهمیت چشمگیری دارد.

**برخی از گیاهان نظیر:سرخدار و مینی تیوبر که از طریق کشت بافت تکثیر می گردند، برای آداپته شدن، به مدت زمان نسبتاً زیادی احتیاج دارند که این سیستم این زمان را به حداقل می رساند و در ضمن مشکل ریشه زائی سخت قلمه سرخدار را نیز برطرف می نماید.

انواع بستر کشت

انواع بسترهای کشت گلخانه‌ای

کشت هیدروپونیک

در این نوع کشت برای پرورش گیاهان ، خاک استفاده نمی‌شود بلکه برای استقرار ریشه از پرلیت یا از بسترهایی حاوی بسترهای پشم سنگ استفاده می‌شود. معمولا پس از استقرار بوته‌ها در بستر ، بلافاصله آبیاری و تغذیه کامل گیاه با استفاده از قطره چکانهای مخصوص که در کنار هر گیاه در نظر گرفته شده انجام می‌گیرد.
کشت هیدروپونیک یا آبکشت مطلق

در این نوع کشت معمولا کلیه کودهای مورد نیاز گیاه را به آب مقطر اضافه نموده در منبعی که دارای یک پمپ آب و چندین لوله متناسب با وسعت گلخانه است وارد می‌نمایند. گیاهان در سوراخهای در نظر گرفته شده ، لوله‌های آب مستقر شده ، بطوری که ریشه این گیاهان کاملا در داخل آب قرار گرفته ، با جریان یکنواخت آب در داخل لوله‌ها مواد مورد نیاز گیاه را جذب می‌نمایند.
کشت در بستر خاک

خاک مورد استفاده در گلخانه‌ها باید دارای بافتی سبک ، هوموس‌دار و نفوذپذیر باشد. در صورت سنگین بودن بافت خاک (خاک رسی) باید با اضافه کردن مقداری شن به همراه مقداری کود حیوانی پوسیده خاک را اصلاح کرد.
‍‍‍!تنظیم دمای گلخانه و ارتباطش با میزان نور و رطوبت نسبی
گیاهان گلخانه‌ای در دمای بین ۲۰ تا ۲۵ درجه سانتیگراد بالاترین عملکرد را دارند. و درجه حرارت مورد نیاز در شب بطور متوسط ۴ ، ۵ درجه کمتر از روز است. در درجه حرارت معمولی چون فعالیت گیاه به حداکثر می‌رسد بنابراین به نور بیشتری هم برای انجام فتوسنتز نیاز دارد. رطوبت نسبی مورد نیاز در گلخانه بین ۷۰ تا ۸۰ درصد است.

کشت گوجه فرنگی

دستورالعمل کشت گوجه فرنگی در گلخانه

گوجه از خانواده Solana cease و با نام علمی Lycopersi com

–   تراکم بوته در واحد سطح بسته به فصل کشت : کشت پائیزه و زمستانه : ۵/۱ بوته در متر مربع و در کشت بهار ، تابستانه ۲ تا ۳/۲ بوته در متر مربع

–   متوسط زمان جوانه زنی در درجه حرارت مناسب معادل ۶ روز است .

–   زمان لازم کاشت بذر در خاک تا مرحله برداشت معادل ۹۰ روز تا ۱۱۰ روز است.

–  میزان بازدهی در متر مربع بین ۳۰ تا ۴۰ کیلوگرم در شرایط مطلوب و استاندارد

–  مدت زمان شروع گلدهی بین ۲۵ تا ۳۵ ریز بعد از کاشت در خاک است .

– درجه حرارت مناسب برای رشد و تلقیح بین ۱۸ تا ۲۵ درجه سانتی گراد و حداقل دمایی تلقیح ۱۳ درجه سانتی گراد می باشد و کمتر از این درجه حرارت تلقیح صورت نمی پذیرد و درجه حرارت بالای ۳۵ درجه نیز عمل تلقیح و رنگ پذیری را مشکل    می نماید .

–  رطوبت ابتیمم : بین (۷۵-۶۵)% و حداکثر (۸۵-۸۰)% و حداقل (۴۵-۴۰)% می باشد.

–  نور : متوسط شدت نور لازم برای گوجه فرنگی ۰۰۰/۲۰ لوکس و یا ۲۰۰۰ -۲۵۰۰  ژول می باشد .

کیفیت آب :

الف : آب آبیاری :

گوجه­فرنگی برای رشد و نمو سریع خود و نیز برای تولید زیاد نیاز فراوانی به آب دارد . کنترل دقیق مقدار و زمان آبیاری در برقراری تعادل بین رشد رویشی و زایشی گیاه و در نتیجه میزان باروری و کیفیت محصول گوجه­فرنگی مؤثر خواهد بود . کم و زیاد شدن دفعات آبیاری ونامرتب بودن آن مخصوصاً در اواخر دوره رشد گیاه و موقع رسیدن میوه دچار پاره­ای از بیماریهای فیزیولوژی می­شود . در روزهای گرم آفتابی اگر آب کافی در اختیار گوجه­فرنگی قرار بگیرد پژمرده شده و اغلب برگهای فوقانی آنها لکه هایی ظاهر می­شود و بعلاوه ریزش گل پیدا می­شود و ادامه این وضعیت پوسیدگی ریشه را بدنبال خواهد داشت . آبیاری باید صورت مرتب باشد تا خاک مرطوب بماند ، در صورتیکه خاک خشک شده و آبیاری شود باعث ترک­خوردگی پوست میوه می­گردد .میزان آب در گوجه­فرنگی به مقدار زیاد بستگی به وضعیت آب و هوای خارج از گلخانه دارد . روزهای گرم و آفتابی ، گیاه نیاز به آب بیشتری در مقایسه با روزهای ابری دارد . مطابق برخی آزمایشات ، هر بوته گوجه­فرنگی در گلخانه در طول دوره رشد ۵/۶ لیتر آب مصرف می­کند . بنابراین هر متر مربع سطح زیر کشت حدود ۳۴۰-۳۰۰ لیتر آب لازم دارد و با فرض اینکه خاک گلخانه به رطوبت نسبی در حد اپتیمم باشد ، پس از به گل رفتن تا آخر دوره مطابق جدول زیر است:

مقدار آب لازم برای هر بوته در شبانه روز شرایط آب و هوایی
Cc 250 تا  Cc 500 روزهـــــــای ابـــــــــری
Cc 700   تا  Cc 1000 روزهای آفتابی متناوب(آفتاب و سایه)
Cc 1200 تا  Cc 1500 روزهــــــــای آفتابی با ابر پراکنده
Cc2000  تا  Cc 2500 روزهـــــــــای گرم و آسمان صاف
توجه داشته باشید که آبیاری زیاد برای نشاء ها ونباتات جوان موجب کوتاه ماندن آنها خواهد شد ضمناً آبیاری باید در طول روز انجام گیرد ، زیرا آبیاری در اواخر روز موجب  افزایش رطوبت و بروز قطرات آب در شب ، روی برگ ها و میوه خواهد شد .

کیفیت آب :

باید به سه عامل Ec و SAR و میزان بر توجه نمود .کیفیت آب باید شیرین باشد و (۵/۱-۱) Ec میلی موس بر سانتیمتر مناسب است ولی در Ec بالاتر تا ۵/۲ میلی موس بر سانتیمتر هم فعالیت دارد ولی Ec از ۵/۲ میلی­موس بر سانتیمتر برای گوجه فرنگی مناسب نیست و از میزان محصول می­کاهد . گوجه فرنگی از گیاهان نیمه حساس به بر می­­باشد ، در آب آبیاری گلخانه ای ۳۳/۱ – ۶۷% الی ۲ ppm تجاوز نکند .میزان SAR حداکثر از ۱۸ ppm تجاوز نکند .

محیط کشت ( خاک ):

یکی دیگر از عوامل مهم در پرورش گوجه­­فرنگی گلخانه­ای محیط کشت می­باشد .محیط کشتی که برای این منظور تهیه می­شود علاوه بر نگهداری گیاه باید دارای خصوصیات زیر باشد .

–  آب و مواد غذایی کافی در خود ذخیره نماید

عاری از آلودگی ها بوده و بتوان بدون اثر سوئی روی محیط کشت آنرا، ضد عفونی نمود .

–  PH خاک برای گوجه­فرنگی گلخانه ۷-۵/۶ باشد .

–  مقدار Ec خاک نیز از ۳ میلی موس بر سانتیمتر تجاوزنکند ، بدیهی است افزایش Ec از حد معین باعث کاهش درصد محصول خواهد شد .

مقدار افزایش Ec 4 6 8
درصد کاهش ۱۰% ۲۵% ۵۰%

-چنانچه گوجه­فرنگی در خاک گلخانه کشت شود ، خاکی که برای این منظور استفاده می­شود باید پوک ، قوی و بافت آن شنی و یا شنی لومی و زهکشی در آن بخوبی انجام گیرد . بطوریکه عمق ریشه در خاک نفوذپذیر می­تواند تا ۸۰ سانتیمتر گسترش یابد ، بنابراین خاکهای رسی ، وجود لایه­های غیرقابل نفوذ Hard pan  و فشردگی خاک را نمی­پسندد و در صورت امکان رشد ریشه به اعماق بیشتر ، گیاه را در مقابل   استرس­ها مقاوم خواهد ساخت .

در شکل زیر در سمت چپ یک نهال گوجه­فرنگی را که در شرایط زمانی که دارای یک ریشه اصلی قوی و مقداری ریشه ها فرعی می­­باشند و این در شرایطی است که رطوبت خاک جهت تهیه اکسیژن لازم از خاک بـرای رشـد و نمو خود می­باشد ( در سمت راست در جایی که آبیاری اولیه ضعیف و طبقات خاک فشرده بــوده­اند و مــقدار اکسیژن نیز برای رشــد و نمو کم است ) برخورد کند . گـیاه معمولاً ریشه های موئی و افشان در سطح زمین پیدا می­کند . این ریشه های کم عمق در طول سال باقی مانده و گیاه را در مقابل فشار آب و سایر عوامل آسیب­پذیر می­کند . بنابراین در خاکهای سنگین قبل از ساخت اسکلت گلخانه مصرف کودهای سبز و یا حیوانی که با شن نخودی مخلوط شده باشند ، توصیه می­شود .

●   آماده سازی خاک :

  کود حیوانی پوسیده و کود شیمیایی را مناسب با نتایج آزمون خاک و مقادیر عناصر غذایی موجود با انجام عملیات شخم عمیق زیر خاک شود و پس از انجام عمل ضد عفونی کودهای کوکوپیت ، کمپوست و یا پیت ماس در چال گشت ریخته شود.

●    برنامه کوددهی :

بطورکلی  نسبت به N.P.K در دوره های رشد گوجه فرنگی به صورت ذیل است .

N.P.K در اوایل دوره رشد ۱-۲-۱

N.P.K در اواسط دوره ۳-۱-۳

N.P.K از شروع باردهی تا اواخر دوره ۶-۱-۳

و برای بدست آوردن نتیجه نسبتاً مطلوب از یک گلخانه گوجه­­فرنگی به مساحت ۱۰۰۰ مترمربع در یک دوره کشت هشت  تا یازده ماهه با عملکرد ۳۰۰-۴۵۰ تن مقدار عناصر غذایی به صورت خالص باید در دسترس قرار گیرد .

عناصر مغذی   عناصر زیر مغذی
ردیف عناصر غذایی مقدار برحسب kg   ردیف عناصرغذایی مقدار برحسب kg
۱ ازت Kg12   ۷ آهن Kg3/1
۲ فسفر Kg10   ۸ روی Kg16/0
۳ پتاس Kg16   ۹ مس Kg07/0
۴ کلسیم Kg7/0   ۱۰ منگنز Kg11/0
۵ منیزیم Kg3/1   ۱۱ بر Kg12/0
۶ گوگرد Kg4/8   ۱۲ مولیبدن Kg08/0

زمان کاشت
برای کاشت بذر گوجه فرنگی می­توان از برنامه زیر استفاده نمود :
۱- چنانچه بذرکاری فقط یکبار انجام گرفته و گیاه در طول سال گلخانه را اشغال نماید ، بذر را در اواسط تیرماه تا اواسط مردادماه کشت نموده ونشاء را بعد از ۱۰ الی ۳۰روز ( بسته به شرایط گرمائی محیط کشت ) به گلخانه منتقل نمود .در این صورت ۸۵ تا ۱۰۰ روز بعد ، برداشت محصول شروع می­شود و تا اوایل تیر سال دیگر ادامه پیدا می­کند.

۲- در صورتیکه در سال دوبار بذر کاری شود برنامه کشت و برداشت گوجه فرنگی به ترتیب زیر می­باشد.

–  کـشت بـذر در اواسط تیرماه انجام گرفته و بعد از یکماه نشاء گلخانه منتقل می­شود که در طول پاییز مـی­توان محصول را برداشت نموده و در دی­ماه به تولید آن خاتمه داد.

– کشت بذر آذرماه انجام گرفته و بعد از یکماه نشاءها به گلخانه منتقل می­گردد     ( زمانی که برداشت محصول ، پاییزه خاتمه یافته است وگلخانه آماده پذیرش نشاء می­باشد . که در این صورت برداشت محصول از اول بهار شروع و تا اواخر خرداد ادامه پیدا می­کند )

توصیه های کاشت و داشت
در چال  و یا گلدان کشت از کوکوپیت استفاده نمائید .
بعد از کاشت در زمین اصلی از ماکروتراسورب برای ریشه زائی استفاده نمائید .
در تمام طول داشت از آمینوکلات های ( کلسیم – بر- منگنز-منیزیم-عناصر میکرو – پتاسیم و تراسورب) استفاده نمائید .
برای جلوگیری از سرسوختگی ازامینوکلات کلسیم استفاده نمایید .
برای خوشرنگ شدن و درشت شدن میوه هر هفته تا ده روز از آمینوکلات پتاسیم استفاده نمائید.
برای جلوگیری از استرس و نیز زمان سم پاشی از آمینوکلات  تراسورب برگی استفاده نمایید .
از آهن فروسترین در سیستم آبیاری بر حسب نیاز استفاده گردد .
هرس :

در ارتباط با هرس گوجه بصورت اجمالی می توان گفت تا ارتفاع ۳۰ الی ۴۰ سانتی متر حذف کلیه پاجوشها و پس از آن تا ارتفاع نهایی پاجوشها حذف شود بعلاوه اینکه از ارتفاع ۳۰ سانتی متر به بعد حدف برگهای پایین به مرور و متناسب با رشد گیاه و همپنین در صورت رشد زیاده از حد برگها یک هرس سبک برگ در قسمتهای بالایی نیز توصیه می گردد .

باید توجه داشت که در مراحل اولیه رشد بوته ها می توان از پاجوشها برای جایگزینی مناطق تنگ و جاهای که بذرها سبز نگردیده اند و یا نشاها نگرفته اند استفاده نمود .تلقیح در طول دوره کشت حتما با ضربه زدن به سیمها به تلقیح بیشتر گلها کمک نماییم حد فاصل ساعت ۳۰/۱۰ الی ۳۰/۱ و در موقع گرمی هوا با ساعت ۳ بعد از ۴-۳ بار در هفته صورت گیرد دیگر استفاده از هورمون تلقیح کننده درشت زمستانه

کشت فلفل دلمه

روش کشت فلفل دلمه

روش کشت فلفل دلمه

برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ در مجارستان گونه شیرین فلفل دلمه ای پرورش داده شد. فلفل دلمه ای گیاهیست یکساله که برای کاشت نیاز به خاک رسی سبک با هوموس و کود فراوان و رطوبت کافی دارد. ریشه این گیاه به شعاع ۴۰ سانتیمتری پراکنده و تا عمق ۶۰ سانتیمتری در خاک فرو میرود.

بهترین دما برای رشد گیاه ۱۶ تا ۲۱ درجه سانتیگراد میباشد و در دمای بالای۳۲ درجه گلدهیگیاه متوقف میگردد. دوره رشد از هنگام باروری تا برداشت محصول ۵۰ تا ۱۲۰ روز میباشد. گلهایگیاه بر روی پایه ای به طول شش سانتیمتر به رنگهای سفید و در برخی گونه های بنفش ظاهر میگردد.

محصول فلفل دلمه ای به رنگهای سبز , زرد , سفید, بنفش , قهوه ای , بنفش مایل به مشکی و قرمز و نارنجی میباشد. تکثیر گیاه فلفل بوسیله بذر و بندرت قلمه صورت می گیرد . ابتدا بذرها میبایستی خیسانده شوند و آنگاه در خزانه کاشته و بعداز چند برگه شدن به زمین اصلی انتقال یافته و بصورت خطی و امروزه با بهره گیری از آبیاری قطره ای کاشته میشود. در حال حاضر گونههای مختلفی از فلفل اصلاح شده درختچه ای در گلخانه ها در تمامی طول سال پرورش داده میشود. در گونه فلفل وحشی بذر این گیاه توسط پرندگان تا مسافتهای بسیار طولانی و اکثرا در زیر سایه درختان جنگلی در جایی که پرندگان بر بالای درختان شب را سپری میکنند میروید.

فلفل دارای ویتامینهای آ , ب, ب۶ , ث, پروتئین , کالیم , کلسیم, منیزیم, چربی, روغن, فیبر , بتاکاروتن, هیدروکربن, شکر, بیوفلاونیدن, کپساسین و آنتی اکسیدان است که سبب جلوگیری از سرطان دستگاه گوارشی و پائین آوردن کلسترول خون و افزایش جریان خون میگردد. فلفل باعث ترشح آنتی باکتریها و جلوگیری از عفونت روده ها میگردد. فلفل در تسکین و آرامش اعصاب قبل از خواب نقش بسزائی دارد و بدستگاه گوارشی در هضم غذا کمک رسانی میکند.

در نتیجه تحقیقات انجام شده در کره جنوبی در بین ۱۰۰ زن که روزانه در سبد غذایی خویش فلفل دلمه ای مصرف مینمودند , دیده شد که فلفل سبب دفع سلولهای چربی که عامل چاقی میباشند از بدن آنها گردیده .

بدنبال تحقیقات انجام شده دیگر در سال ۲۰۰۶ میلادی بر روی موشهای آزمایشگاهی فلفل دلمه ای عامل از بین برنده سرطان پرستات میباشد.

فلفل در تسکین دندان درد و مداوای آتروز و دردهای رماتیسمی و سردردهای میگرن بسیار موثر است . داروهای مختلفی از گونه های دیگر فلفل چون چسب موضعی آ ب ث برای تسکین درد ساخته میشود.

برابر آمار سال ۲۰۰۰ میلادی مقدار ۱۹۰۰۸۸۶۱ تن محصول فلفل دلمه ای در دنیا تولید که از این میزان مقدار ۸۱۳۶۴۵۲ تن به کشور چین و ۱۸۲۶۱۴۰ تن به کشور مکزیک و ۱۴۰۰۰۰ تن به کشور ترکیه تعلق دارد. هند بزرگترین صادر کننده پودر فلفل دلمه ای است. از پودر فلفل دلمه ای که سرشار از ویتامین ث و آنتی اکسیدان میباشد برای خوشرنگ نمودن غذا و بهتر نمودن طعم و عطر آن استفاده میگردد.

گونههایی از فلفل دلمه ای امروزه جهت تزئین منازل و دفاتر در گلدان پرورش داده میشود.

در سال ۲۰۰۶ میلادی عکس فلفل دلمه ای ( پاپریکا) بعد از ذرت, لوبیا, گل آفتابگردان و کدو تمبر جای خویش را بر روی تمبرهای پاکت نامه در ایالات متحده آمریکا باز نمود.

شرح گیاه

احتمالاً اصل این گیاه از آمریکای استوایی است. قبل از کشفِ امریکا فلفل سبز در اروپا نبود و بنابر عقیده دو کاندول نامی برای این گیاه در زبانهای سانسکریت و چینی و عربی و لاتین و یونانی دیده نشده است. اولین باری که نامی از این گونه گیاه برده شده در ۱۴۹۳ میلادی است که نویسنده می نویسد کریستف کلمب این سبزی را از آمریکا با خود به اروپا آورده است. فلفل سبز گیاهی است یکساله علفی و دارای ساقه بی کرک به ارتفاع ۳۰ تا ۶۰ سانتی متر، دارای برگهای منفرد بیضی، نوک تیز ( در قسمت انتهایی ساقه) و عاری از کرک در قسمتهای تحتانی ساقه است. گلهائی به رنگ سفید یا سفید مایل به زرد دارد. میوه اش سته که دارای تعداد زیادی بذر است و داخل آن از چند حفره یا قسمت تشکیل شده است که ممکنست بین ۲ تا ۴ و گاهی تا ۵ قسمت متغیر باشد. شکل میوه بسیار متغیر است آنها به صورت کشیده، نوک تیز، گرد و کروی مخروطی و یا استوانه ای مشاهده می گردند. رنگ میوه نارس سبز است ولی وقتی که رسید به رنگهای زرد، قرمز، یا قهوه ای ظاهر می شود. تذکر: بطور کلی جنس فلفلCapsicam دارای ۵ گونه است که بیشتر ارقام فلفل خوراکی جزء گونه های C. frutescens وC.cannum می باشند. که گونه C .frutescens دارای ارقام زیر می باشد: فلفل آلبالوئی شکل ( گیلاس شکل) C. f. var cerasiform فلفل مخروطی شکل C. f. var consides فلفل خوشه ای C. f. var fascculatum فلفل کشیده و باریک C. f. var Longum و فلفل دلمه ای یا فلفل شیرین C. f. var grossum

نیازهای اکولوژیکی

آب وهوا

فلفل سبز سبزی فصل گرم است و فوق العاده به سرما حساس می باشد. مقادیر نامناسب آبو حرارت دو عامل مهم در افتادن گل و میوه آن است. حرارت زیاد و رطوبت کم باعث ریزش گل ومیوه می گردد. در طول دوره رشد دما نباید از ۳۵ درجه سانتی گراد بیشتر شود. و یا از ۱۸ درجه سانتی گراد پائین تر رود. مناسب ترین دما برای رشد فلفل بین ۲۱ تا ۲۹ درجه سانتی گراد است.

خاک

خاکهای لوم شنی که رطوبت را تا اندازه ای در خود نگه می دارد برای فلفل مناسب است. فلفل نسبت به کودهای آلی و شیمیایی عکس العمل مثبت نشان می دهد. PH بین ۵/۶ تا ۵/۷ برای رشد آن مناسب است. ولی PH کمتر از ۵/۶ تا ۵/۵ نیز می تواند بخوبی رشد کند و محصول بدهد. کود

فلفل سبز در مقابل کودهای گوگرد دار حساس است کود ازته را به مقدارکم قبل از کاشت واندکی بیشتر در آغاز گل دهی به این گیاه می دهند ازت بیش از اندازه محصول را کاهش می دهد. بنابه نظر Stolz حدود ۱۵ کیلوگرم ازت در سه نوبت و ۱۰۰ کیلوگرم P2O5 و ۳۰۰ کیلوگرم K2O(بدون کلر) در یک هکتار برای گیاه در نظر می گیرند. در صورتیکه Krug مقدار ۵۰ کیلوگرم ازت در موقع انتقال نشاء و ۵۰ کیلوگرم P2O5 و K2O را به عنوان کودپایه برای گیاه کافی می داند.

کاشت

بذر فلفل در مجاورت دمای ۲۵ درجه سانتی گراد طی مدت دو هفته جوانه می زند مدت زمان پرورش نشا بستگی به میزان دما و تنک کردن در خزانه دارد. این زمان پرورش طی زمستان با استفاده از نور مصنوعی حدود یک سوم کوتاهتر می شود. با اولین نشانه ظهور غنچه گل یعنی نشاها به اندازه کافی رشد کرده اند و می توانند به زمین اصلی منتقل شوند. چنانچه نشاها مدت زیادی در خزانه نگهداری شوند کلاهک ریشه که در حالت معمولی سفید است به رنگ قهوه ای در می آید که این خود باعث کندی رشد گیاه در زمین اصلی و دیررس شدن محصول می شود. دمای خزانه تا هنگام جوانه زدن حدود ۲۵ درجه و پس از آن بین ۱۶ تا ۱۸ درجه سانتی گراد است نشاها تا آغاز تشکیل اولین غنچه گل در خزانه باقی می مانند. معمولاً برای کشتهای مکانیزه از گلدانهای توربی استفاده می شود. فواصل کاشت در زمین اصلی ۴۰ در ۵۰ و یا ۵۰ در ۵۰ سانتی متر است. پس از کاشت در زمین اصلی و بلافاصله پس از رشد اندک، به علت رشد رویشی بهتر و قوی تر اولین گل آن ( شاه گل) کنده می شود نشاها را برای تقویت و مقاوم کردن قبل از انتقال با محلول ۵/. درصد سولفات پتاسیم محلول پاشی می کنند. داشت پس از انتقال فلفل به زمین اصلی باید نسبت به آبیاری آن اقدام نمود و به مرور وجین کردن علفهای هرز، دادن کود سرک و خاک دادن پای بوته ها از جمله مراقبتهای زراعی لازم برای گیاه را انجام داد. در فلفل دلمه معمولاً ۲ تا ۳ شاخه را نگهداری و بقیه را هرس می کنند. از آفات مهم فلفل می توان از شته ها، تریپس، کرم شب پره زمستانه، ککهای گیاهی و انواع مختلف نماتدها را نام برد از بیماریهای مهم فلفل آنتراکنوز، پژمردگی باکتریایی، لکه برگی، پوسیدگی میوه، سفیدک حقیقی، بیماری بوته میری فیتوترایی فلفل و بیماریهای ویروسی را نام برد.

برداشت

چگونگی برداشت فلفل به نوع فلفل و طرز مصرف آن بستگی دارد عمل برداشت با دست انجام می شود. معمولاً برای تهیه ترشی فلفل موقعی که میوه هنوز کاملاً نرسیده و رنگ آن سبز است آنرا جمع آوری می کنند ولی برای تهیه ادویه باید میوه کاملاً رسیده و رنگ آن قرمز شده باشد. بنابراین برای منظور اخیر موقع برداشت فلفل تند اواخر تابستان شروع می شود در صورتیکه فلفل ترشی یعنی سبز ونارس آنرا از اواسط تابستان می توان برداشت کرد. موقع برداشت فلفل دلمه ای نیز نسبت به اینکه سبز و یا قرمز مورد تقاضا باشد از اواسط تابستان تا اواسط پائیز بطول می انجامد. ارقام فلفل شیرین را وقتی برداشت می کنند. که میوه های آنها هنوز سبز هستند ولی باید به رشد کاملشان رسیده باشند. فلفل سبز را می توان در کیسه های بلند پلاستیکی در دمای ۸ تا ۱۰ درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی ۸۵ درصد برای مدت ۴ هفته نگهداری کرد. دامنه انتشار

در نقاط مختلف کشور پرورش می دهند.